صحنهٔ روضه در این جمله مجسم باشد            پشت هر قـدّ رشـیدی دو قـد خـم بـاشد

من و لیلا به روی چشم بزرگت کردیم            عـمـر مـا با قـد و بـالات منـظـم بـاشد

مـادری‌تر ز همه؛ راه بـرو؛ کیف کنم            دیـدن قــامـت تـو لـذت عـمــرم بـاشـد

در پی‌ات آمدم از خیمه محاسن بر دست            بسکه شأن تو در این رتبه معظم باشد

با زمین خوردن تو زندگیم ریخت بهم            حـق بده تا به قـیـامت کـمـرم خـم باشد

از کجا تا به کجا پیکر تو ریخته است            هرچه می‌چـیـنم عزیزم بدنت کـم باشد

تا که زانوم زمین خورد همه خـندیـدند            با غـمت شـادی این قـوم فـراهـم بـاشد

چه کـنـم پیـکـر تو از بـغـلـم می‌ریـزد            صد و ده تا پـسر امروز به دستم باشد

تو چه گفتی که چو مادر دهنت را بستند            دنـدۀ خـورد شـده شـاهـد حـرفـم بـاشـد

کوچه‌ای باز شد و از دوطرف می‌خوردی            جای صد ضربه به روی بدنت هم باشد

پای نامـوس؛ وسـط آمده برخـیز عـلی            عمه‌ات بی‌من و تو بی‌کس و محرم باشد